Senin, 11 Agustus 2014

SUMENGKOT (Blayar)


Oleh Iswan Sual*



Alo Tambaani    : E Inang….O Amang….maya’am iaku ya….Makarangka’em en endo. Nimangem ona’ eng kapal.
                                (Ma’….Pa’….kitia smo pigi ya…So lebe tinggi tu matahari. So pigi sto tu kapal).

Amang                 : Pe’ kitiare e Alo. Ento’ena to kitiare ko.
                                (Mate dang Alo. Dia kwa mo tunggu ngana).

Alo Tambaani    : E Amang, tou sapa re’e iaku wo ento’on na? Waya ke’ ma’ke’et.
                                (Pa’, orang apa so kitia kong dia mo tunggu? Cuma tukang batifar).

Inang                    : Ma’ke’et, ta’ang sumicola kitiare to ko? O karu’ e Alo. Maile-ilek mange. Sa matawoiem, malo’o-lo’r am pa’tawoieng.
                                (Batifar, mar da skola to ngana? O kasiang kang  Alo. Lia-lia disana. Kalu so kerja, babae-bae di kerja).

Amang                 : En e Alo. Rai’ca wana iwe’e matua. Waya ke’ kemua, walung susuieng em bangko wo em balung kasiga’an.
                                (Iyo Alo. Nyanda ada tu orang tua mo kase. Cuma mo bilang, bekal ilmu lebe besar deri itu bekal harta).

Inang                    : Engsa ma’rombit oka’ an Jakarta. Sa yowana sapa-sapa, mareng! Ca toro malawi’. Engsa makana’ oka wo mate mio’. Ka’apa mate tou. O copusi’i! Mande lenge-lengei ke’ kita, sa ma’baya’ ang karondoran wo ang kasama’ang, kamangeng i Empung Opo Kasuruang.
                                   (Jang korang ja bapancuri di Jakarta. Kalu so nyanda ada apa-apa, pulang! Nda usa malu. Jang korang babatinggal kong mati kasana. Ato bunu orang. O kasiang kamari! Biar susa-susa jo torang, kalu ja bajalang di tre deng di bagus2, Tuhan mo berkati.)

Alo Tambaani    : En e Amang. En e Inang. Keila’ang ku ku’a en lo’or wo rai’ca. ta’ang, telo’om i kapal iaku.
                                (Iyo Pa’. Iyo Ma’. Kitia so tau tu bagus deng nda. Kapal smo kase tinggal kitia.)

Amang                 : Temuli moko asi apo’ ta. Moko kemua a sera. Weang era ko “towaku” ka’apa “karai i matu’a”.
                                (Singga kasa pa torang pe Tete deng Nene. Pigi babilang pa dorang. Dorang mo kase “roko” ato “pakeang orang tua”.)

Alo Tambaani    : Ro’nam. Ca’am iaku ma’ali-ali in cena ya’na. Aisaranim aku. Kityu mengat pe’ en cena ya’na e Amang.
                                (So bole. Jang kita mo bawa-bawa tu bagitu. So baptis kitia. Kyapa lei mo cari tu bagitu e Pa’).

Amang                 : E waya-waya’ang a ico re’e Ito’.
                                (Mana-mana jo dang pa ngana Ito’).



Keterangan:
* Tu panderuk ato penulis adalah cerpenis, penyair, sastrawan, budayawan deng penggerak di Sanggar “TUMONDEI” Minahasa Selatan. Depe novel, cerpen2 deng puisi2 so beking buku kong salalu ja kaluar di koran2 lokal (Media Sulut deng SwaraKita). Depe kumpulan cerpen “Permen untuk Bahu” so kase saleng deng terbit di bahasa Prancis taun 2012.
Amang= Papa
Inang= Mama

Towaku’ ato karai i matu’a= wentel/penjaga diri

Tidak ada komentar:

Posting Komentar